Şimdi Sıra Şehirde

Malatyaspor; bu şehrin sevgilisi, sevinci, üzüntüsü, kısacası herşeyiydi.

80'li yıllarda Malatyaspor 1.ligde (Süper Lig) mücadele ederken, Malatyaspor taraftarları İnönü stadyumunu tıka basa doldurur, bir o kadar taraftarda dışarıda kalırdı. Koltuk sistemi olmadığından 20 bini aşkın taraftar stadyuma girerdi. Büyük maçlarda sabahın erken saatlerinde stadyumun kapılarında yatanlar olurdu. Büyük Malatyaspor taraftarı 90 dakika susmazdı 

Deplasman günlerini iple çekerlerdi. Otobüslerle, özel araçlarla, trenlerle deplasmana giderlerdi. 

Bir sevdaydı Malatyaspor. Şehir Malatyaspor ile yatar, Malatyaspor ile kalkardı.

O tarihi günler, o aşk masalı  artık mazide kaldı.

Şimdi bu şehrin Yeni Malatyaspor'u var. Hemde süper ligde.

Kulübün başkanına, yönetimine kızıyoruz. Eleştiriyoruz. Yerden yere vuruyoruz.Bırakın diyoruz. Bırakmıyorlar. Hak ediyorlar mı? Evet hak ediyorlar..

Önceki sezon küme düştük. Pandemi imdada yetişti. Geçen sezon direkten döndük. Bu sezonda lige çok kötü başladık. 

Kara bulutlar kulübün üzerinde dolaşıyordu. Teknik direktör değişikliği yaşandı ve ilk maç deplasmanda galibiyet getirdi.

Yeni Malatyaspor teknik direktörü Sumudica, ben bu takımı kurtaracağım ve Malatyalıları üzmeyeceğim dedi.

O zaman haydi Malatya şehri. Bu sese kulak verip şehrin her caddesini bayraklarla donatalım. Eskiden olduğu gibi türbinleri dolduralım. Kavgamızı içimizde yapalım ama takıma küsmeyelim. Bu takım bu şehrin. Bu takım bu şehrin markası. Sosyal yaşantısı, sevgilisi..

Şimdi sıra bu şehirde Yeni Malatyaspor'a sahip çıkma vakti. Yarın çok geç olmadan. Bayrağını alan maça gitsin.